Rangin
Rangin
Rangin
Rangin

تحت نـظـر حیـدر اخـتر

 

استفاده از مطالب  رنگین با ذکر ماخذ آزاد است

محمد اکبر قریشی

حامد کرزی مداری  اجنت امریکا  گاهی در کابل برلین انقره سر میزند !

تعداد از سیاسیون جنرال های ماشینی ستون پنجم از دست چار طالب پاکستان شب درمیان بشمول

اشرف غنی رفیق های معاملهگر شان فراری شدند عده دیگر به امر دولت های سیا با پاسپورت های خارجی که به همان کشور هایکه جاسوسی میکردند رسیده اند (حامد جان کرزی ) تمام دستگاهی دولتی را اهسته اهسته برای برادران طالبان پنجابی خود تسلیم نموده میرفت حامد جان 2000 حیوانات وحشی قاتل جانی مافیا ادم کش تروریست را از  زندان بکرام  اشرف جان 5000 زندانی از پلچرخی ودیگر زندان ها  کشور ازادساخته بودند  بعدا اشرف جان بادار دسته ان بشمول  ستون پنجم   از طالب ها خواهش نمودند بشمول  حامدکرزی عبدالله وارد کابل  شدند همان کسانیکه مدت 60 سال خون مردم ملت خورده بودند پول های دزدی را درخارج کشور ذخیره نموده اند

 جای جایداد های قصر های شان همرا شهرک های شان پیش طالب گروگان میباشد بنابرین همه دلالان سیاسی اقتصادی روسپی های  پارلمان جنرال های ماشینی  شورا نظار  وحزب وحدت ودیگر انسان  های پلید دوره هم جمع شده اند

( شورا مقاومت را در ترکیه )تشگیل نمودند (اقای محقق ماهیچه خوررا ریس کمیته سیاسی )تعین نموده اند شما قضاوت نماید که این جنایتکار تاتوانست در حق هزار هاتا چی اندازه خیانت  کرده است ومیکنند امرور بنام خلیلی محقق دانش هزاره هارا ترورکوچ اجباری خانه هاشان را اتش میزنند ازانها خبرندارند در پنجشیر چی حال است بچه ای ملا زیانی برادران مسعود در هرات ننگرهار کندوز همه به اتش خون کشانیده شدند زنان در زندانهای طالبانی  تجاوز وجنایت صورت میگیرد بلاخره برای حامدکرزی دستگاهی سیا امریکا وظیفه سفر را از سفارت امریکا درکابل داده وهدایت گرفته تا همرا سگهای سیاسی اقتصادی که در ظرف 60سال پول های کمکی دزدی چور نموده اند  اگر با (سی ای ای )سازش نکنید ما همرا تان حسابی داریم این پیام جاسوس گلان شان که کشور را به جوی خون تبدیل نموده است برای جنایتکاران جاسوسان خاینین ملت پیام امریکا برده است اومردم شریف ونجیب از خواب بیدارشوید پشتی این خاینین وطن فروشتان دلالان سیاسی استاد نشوید دربدر خاک بسر می شوید در هر کشور که حامد کرزی وامثال ان امد برویش لعنت و تف انداخته بروید نه در خانه های تان مهماننش  نکنید خیانت است  جوانان وزنان مبارز باشهامت  درسرتاس افغانستان مقابل طالبان جنک ازادی را اغاز نموده اند ازایشان دفاع نماید تصاویروطن فروشان دزدان دیده میتوانید طالبان راشما وطن پرستان وزنان باشهامت گم میکنید نه خاینین تصاویر کاپی است

..........................................

محمد حیدر اختر               

حمله تروریستی  بر  آموزشگاه در غرب کابل

تمام مردم افغانستان را در سراسر دنیا سوگوار ساخت

 قسمی که  از طریق رسانه ها و صفحات اجتماعی آگاهی حاصل کردیم، ساعت  هفت و سی دقیقه صبح روز جمعه   گذشته، یک مهاجم انتحاری قبل از اینکه وارد صنف درسی شود و مواد منفجره همراهش را انفجار دهد، دو نفر از محافظان این مرکز را به شهادت رسانید. این مهاجم پیش از انفجار به سمت دانش ‌آموزان نیز تیراندازی کرده است. دانش آموزانی که جز قلم وکتاب و دلهای پاک برای آموزش چیزی نداشتند.علاوه بر کشته‌شدگان، ده‌ها نفر در این حمله زخم برداشتند و بیشتر قربانیان این حمله، دختران هستند.

 بعد از این واقعۀ دلخراش، سازمان ملل متحد، دیپلمات‌های غربی، سازمان‌های حقوق بشری و رهبران سیاسی افغانستان و برخی از کشورهای منطقه این حمله انتحاری مرگ‌بار به یک مرکز آموزشی در ناحیه هزاره‌نشین دشت برچی کابل را محکوم کردند.

 تعداد فراوانی از خانم ها در شهر کابل و ولایات افغانستان دست  به تظاهرات زدند و همچنان   در خارج از کشور مردم شریف و با احساس ما با دایر نمودن تظاهرات و مجالس ترحیم  این عمل وحشیانه  را تقبیح کردند.

تا جایی که دیده می شود این عمل تروریستی  اکثریت تمام مردم افغانستان را در داخل و خارج از افغانستان سوگوار ساخته است و حتی برخی از برگذاری  مجالس  سرور و پای کوبی  و یا بخش موسیقی در سمینارها  امتناع ورزیدند.

ناشر وبسایت رنگین این حملۀ وحشیانه و نیت نسل کشی مردم نجیب و شریف هزارۀ وطن غمدار را به شدت محکوم نموده، آرزو دارد که عتکس العمل ها مسیر خوبی بگیرد.

.......................................... 

نصیر مهرین

  رهبر القاعده در     کابل کشته شد

و ما طیارۀ بدون سرنشین و "اجرای کنندۀ عدالت" نداریم!

الظواهری رهبر"القاعده" در کابل توسط طیارۀ بدون سرنشین امریکا کشته شده است. در پیوند با آن:

- حضور الظواهری در کابل نشان داد که گروه طالبان افزون بر ادامۀ حفظ افکار و کردارعقب مانده و ستمگرانۀ ضد انسانی علیه مردم ما، همچنان حامی و پناه دهندۀ دهشت افگنان مشهورجهانی است.

- رئیس جمهور ایالات متحدۀ امریکا، قتل الظواهری را "اجرای عدالت" نامید.

- دهشت افگنی که رنج بیشتر مظالم اش را مردم افغانستان دیده اند.

- این خبر برای ملیون ها انسانی که در چنگال خونین وسیاه دهشت افگنان طالبان، مظلومانه به سر می برند، آیا تبسم آمیخته با اندوه و درد را  نیز بار نخواهد آورد. زیرا تحویل دهی قدرت به یک گروه تروریستی – دهشت افگن، بی عدالتی بود و با چنین تبعات.

- پیداست که این معاهدۀ دوحه(توطئه آمیخته با شیطنت خلیلزاد)، کمترمزخرف نبوده است.

- مشکل با طالبان، در محدودۀ بازگشایی مکاتب دختران پایان نمی یابد. آنها روزی مدارس مغز شویی را با ترویج مضامین انسان ستیزانه باز خواهند کرد، اما از تروریست دوستی، تحجر و ابعاد تبعیض های ننگین فرو نخواهند آمد.

- تجارب جهانی و اوضاع کشور ما حاکی از آنست که تحقق عدالت زمانی میسر تواند شد که  عدالت خواهی در افغانستان به ثمر بنشیند ومردم دارندۀ نهاد های عدالت خواه و حکومت تأمین کنندۀ عدالت شوند.

- رهایی مردم افغانستان  از زیر تسلط خونبار واسارت مرکبار طالبان، نه با طیاره های بمب افگن بدون سرنشین میسر است ونه مردم آنرا دارند. مردمی که شب وروز درد میکشند، نیاز به ایجاد تشکلهای نجاتبخش، همسویی وهماهنگی آنها بر بنیاد تأمین عدالت اجتماعی، رفع هرگونه تبعیض جنسیتی واجتماعی و... دارند که حکومت غیر دینی به آن چهرۀ شفاف تر می بخشد.

*الظواهر در منطقۀ شیرپور با خانواده اش در پناه طالبان به سر می برد.

*عکس از صفحۀ فارسی بی بی سی.. 2 اگست 2022

..........................................

     عتیق الله نایب خیل  

جوبایدن چه گفت؟

«اگر فکر می‌کنید کسی می‌تواند افغانستان را در یک دولت واحد متحد کند، دست‌تان را بلند کنید».

قدیمی ها می گفتند که: وقتی انگشت اتهام و ملامت را به سمت کسی نشانه می رویم باید توجه داشته باشیم که چهار انگشت دیگر به طرف خودماست.

هیچ کشوری، مخصوصاً کشورهای استعماری بزرگ، بدون داشتن مقاصد سیاسی و سود آوری برای شان، کمک های بلاعوض و مفت و مجانی، در اختیار کشورهای دیگر قرار نمی دهند.

ایالات متحدۀ امریکا بعد از حادثۀ یازده سپتمبر به افغانستان لشکرکشی کرد و با سقوط امارت طالبانی حکومت دست نشانده اش را رویکار آورد. حالا که منافع اش ایجاب نمی کرد در افغانستان باقی بماند، راه اش را گرفت و رفت. جوبایدن هم برای این که رسوایی اش در بیرون رفت عجولانه و برنامه ریزی ناشده اش از افغانستان را توجیه نماید انگشت ملامت به سوی مردم ما دراز می نماید، غافل از این که چهار انگشت دیگر به جانب خودش است و به این بهانه نمی تواند جنایتِ بازی با سرنوشت مردم را کتمان نماید.

جانب دیگر این است که اگر ما هم انگشت ملامت به سوی جوبایدن دراز می کنیم، باید بپذیریم که چهار انگشت ملامت دیگر به طرف خودماست. کجای این گفته اش غلط است که: «اگر فکر می‌کنید کسی می‌تواند افغانستان را در یک دولت واحد متحد کند، دست‌ تان را بلند کنید».

.....................................

عتیق الله نایب خیل

مثلث خبیثه!

 

زلمی خلیلزاد، نمایندۀ ویژۀ امریکا در امور افغانستان، از جانب وزارت خارجۀ ایالات متحدۀ امریکا از وظیفه اش سبکدوش گردید. قربانی شدن او مثلثی را تکمیل کرد که در بیست سال اخیر بیشترین تلاش را در حفظ نیروهای تروریست طالبی و نقش فعال در به قدرت رسیدن دوبارۀ این گروه متحجر قرون وسطایی داشتند.

به همه گان معلوم است که سلاح و مهمات و هرنوع امکانات لوژیستیکی و جاهای امن برای گروه تروریست طالب به وسیلۀ پاکستان مهیا ساخته می شد و مشروعیت بین المللی اش نتیجۀ کار همین مثلث خبیثه، خلیل زاد، حامد کرزی و اشرف غنی است.

بدون شک پالیسی سازان سیاست خارجی ایالات متحده سیستم سرمایه داری حاکم بر این کشور است؛ ولی این سیستم مشوره های لازم و ضروری را از افرادی می گیرد که از اوضاع کشورهای مورد بحث مطلع باشند. بنابرآن نقش افراد را در تعیین این پالیسی ها و سیاست ها نمی توان نادیده گرفت. نقشی را که حامد کرزی، اشرف غنی و زلمی خلیلزاد در بیست سال اخیر ایفا کردند فاجعه یی را بر کشور تحمیل کردند که نتیجه طبیعی اش به قدرت رسانیدن طالبان بود.    

این سه شخص اما نه تنها از نتیجۀ کارشان نفعی نبردند؛ بلکه روسیاهی ابدی نیز نصیب شان گردید. خلیلزاد به استعفا جبری سوق داده شد، اشرف غنی به صورت شرم آوری از کشور فرار کرد و حامد کرزی دورۀ تحقیرآمیزی را در داخل کشور سپری می کند و نامش نیز از میدان هوایی کابل حذف گردید. (همین یک نکته آمدن طالبان مثبت است که از اثر آن این مثلث خبیثه حذف شد.)

..........................................  

 داکتر لعلزاد

چه باید کرد ؟

برنامه غنی «ادامه راه نجیب با آموزش از تجربه ناکام او» است !

? آنچه غنی می خواهد «ادامه حکومت خودش تا پایان دوره ۵ ساله»، «چوروچپاول بیشتر دارایی های عامه» و در نهایت، «تجهیز/اکمال بیشتر طالبان» (برای ادامه‌ی افغانیزه/پشتونیزه سازی کامل کشور) است!

? «تخلیه شهرستان ها»، «ملیشه سازی دولتی» و «دفاع از مراکز ولایات» (به ویژه شهرهای بزرگ/عمده)، دقیقا ادامه برنامه داکتر نجیب است که شاید بتواند عمر حکومت غنی در ارگ کابل را اندکی دراز کند (دیگر برای او هیچ مهم نیست که در شهرستان/ولایت ها چه می گذرد، روزانه چند نفر کشته می شوند و یا مردم با چه قحطی و قیمتی و مصیبت ها گرفتار می شوند)!

? حال، غنی می داند که طالبان آن‌قدر تقویه، تجهیز و اکمال شده اند و در تمام شهرستان ها آن‌قدر گسترش یافته اند که وارث بالاستحقاق و جانشین بلامنازعه قدرت او برای مدت های طولانی تر خواهند بود (زیرا او از یک سو با نابود سازی مستحکم ترین «پشت جبهات مقاومت» در گام اول، خواست که از «تجربه ناکام تسلیمی شهر کابل توسط نجیب به حکمتیار» جلوگیری کند و از سوی دیگر، رهبران و بزرگان اقوام غیرپشتون را آن‌قدر خسی و آلوده در فساد خود ساخته است که هیچ‌یک از آن ها «شهامت مقاومت» یا «ادعای زعامت» در کشور را ندارند... با آنکه «میدان برای همگان باز است»)!

? اثبات گفته های بالا را می توان در این «ادعا» و در «میدان عمل» دید که «غنی هرگز در صدد سرکوب طالبان و پاک سازی آن ها از شهرستان ها نبوده و نمی باشد» (او فقط می خواهد که به کمک «ملیشه های دولتی و نیروهای امنیتی» خود از سقوط شهرهای بزرگ/عمده جلوگیری کند… اگر بتواند)!

? غنی با این برنامه، «تا که می چلد، می چلاند» (ادامه حکومت تا سقوط و پس از آن نوبت طالبان کرام)!

+ + +

? در چنین اوضاع و احوال، وظیفه «نسل جوان» است که با تحلیل شرایط عینی (گیرماندن در بین دو «آسیا-سنگ») و تجربه/الگوی ماندگار مسعود بزرگ، بیندیشند که چگونه می توانند خود را حفظ کنند، منسجم شوند، رهبری خود را بوجود آورند، پایگاه های مقاومت خود را ایجاد کنند، لابیگری نمایند، ارتباطات (داخلی و خارجی) خود را گسترش دهند، حلقات خود را با هم وصل کنند و به «مبارزه و مقاومت» ادامه دهند...

? اگر کسانی توان ایجاد پایگاه و شهامت مقاومت در مقابل غنی/طالب را دارند، فراخوان «پیوستن افراد و نیروهای امنیتی» به پایگاه خود را صادر کنند، تا افراد و نیروهای عدالت‌خواه که نمی خواهند بیهوده در صفوف غنی/طالب کشته شوند، به پایگاه آن ها مراجعه کنند و «چوب سوخت ملیشه های دولتی و طالبی» نشوند...

..........................................

نعیم اساس، پاریس

خروج نیروهای امریکایی از افغانستان،

برنده اصلی ای اس ای پاکستان

امریکا یکبار دیگر افغانستان را به مرکز تمام نا امنی های جهان مبدل کرد و بدست گرگان ای اس ای پاکستان تسلیم میکند.  ادارات استخبارات پاکستان که با استفاده از ستون پنجم نظام  افغانستان را  متلاشی کرده، توانست با مهارت خاص یک گروه جاهل و قرون اوستایی را مشروعیت بین المللی دهند وبا هزار نیرنگ و دروغ  جهان را به کمک لا بگری های چند خارجی افغان تبار قوم پرست فریب دهند و این موجودات عصر حجر را بر گرده های مردم مظلوم افغانستان حاکم سازند.

افغانستان وارد یک جنگ داخلی و قومی خواهد شد؟ پرسیدن این سوال چند سال پیش پوچ به نظر می رسید. نه در سال ۲۰۲۱. حادثه بهسود و مسلح شدن هزاران نفر در مناطق مرکزی،  آغاز جنگ های قومی خواهد بود.

موجودیت یک نظام پو شالی، ضعیف و وابسته به امریکا،  نداشتن یک تعریف درست از دشمن، نبود یک الترنتیف سیاسی ملی و تمایلات قومی دولتمردان افغانستان، با خروج نیروی های خارجی از این کشور، خطر از هم پاشیدن رژیم فعلی، گرفتن قدرت توسط طالبان،  و جنگ داخلی را در بر دارد.

جنگ داخلی چیست و چه وقت باوجود می آید؟

جنگ های داخلی معمولاً زمانی بو جود می آیند که بخشی از مردم احساس ظلم جدی را می کنند و وقتی معتقدند که هیچ چیز دیگری جز مبارزه مسلحانه نمی تواند شرایط را اصلاح کند.

چه کسی در افغانستان  احساس ظلم می کند؟ با گرفتن قدرت توسط طالبان، اکثریت جامعه، هم از مرد وزن، اقلیت های قومی و مذهبی، نخبگان، جوانان آزاد اندیش و زنان که بیشتر از ۵۰ فیصد نفوس جامعه را تشکیل میدهند، تحت تظلم طالبان قرار خواهند گرفت. قوم پرستی، زن ستیزی و تبعیضات مذهبی نزد طالبان هنوز یک پدیده عادی و نور مال به نظر میخورد .

آیا خروج نیروی امریکایی از افغانستان نگران کننده است؟

اگر مذاکرات صلح  به پیروزی نرسد، خشونت های قومی ممکن است پس از خروج نیروی های امریکایی بروز کند. اشرف غنی که خود معمار حالت فعلی است، با حامد کرزی و یک حلقه خبیثه  طالبان را به مشروعیت بین المللی رسانده است و امکان دارد قدرت را برایشان به یک شکلی  تسلیم دهد. در این صورت جنگ قومی می تواند به راحتی آغاز شود و از آنجا جنگ داخلی سرتاسری بو جود آید.

برخی از گروه های مسلح از اقلیت های قومی می توانند تلاش های خود را در وجود یک جنبش دموکراتیک ، جبهه متحد ملی، برای مقابله با توسعه طلبی طالبان اغازکنند.

اما اگر یک رژیم وجود میداشت که تصور می شود می تواند این شبح جنگ داخلی را دفع کند ، این دموکراسی است.

..........................................

نصیرمهرین                  

      آیا جنایت نیست؟

در ادامۀ انتشار سلسله یی از خبرهای فضیحت بار از دستگاه حکومتی افغانستان، آنچه که مقامات مسؤول در برابر زنان ودختران معیوب ومعلول انجام داده اند، حکومت افغانستان را در این زمینه و نیزخرابی نظام صحی، در سطح جهان مقام نخست بخشید.

به نقل از آژانس خبررسانی آلمان Dpa، دیده بان حقوق بشر، شام دوشنبه( 27 آپریل 2020) در نیویارک (همجنان درکابل) اعلام داشت که "در افغانستان، زنان معیوب در سطوح گوناگون در معرض استفادۀ سؤ مقامات مسؤول قرار گرفته اند."

در این گزارش درحالی که از بی مسؤولیتی مقامات حکومتی افغانستان در برابر همه معیوبین یادآوری شده، اما اشارۀ ویژه بر رفتارهای دارد که در برابر دختران و زنان چهره نموده است.

بی اعتنایی درامورصحی، آموزشی ونیازهای اجتماعی معیوبین را عمل وحشیانۀ استفادۀ سؤ جنسی نیز به نمایش نهاده است که هنگام مراجعه برای رفع نیازها از طرف مقامات مسؤول حکومتی مواجه شده اند.

مظلومان و دردمندانی را در نظر آوریم که با تأثیر پذیری از ناهنجای های گوناگون در جامعه، از نظر بدنی ویا روحی معیوب شده و ملیونها دالر برای آنها اختصاص داده شده است، اما حکومتی های فاسد، آنرا نه در خدمت معیبوبین، بلکه معیوبین را در خدمت اغراض بیشرمانۀ خود قرار داده اند.

نمی گویم که شنیدن رفتارسؤ با زنان و دختران معلول ومعیوب و ظلم در حق آنها برایم تکاندهنده بود. حتا نمی گویم که آزاردهنده بود. زیرا شنیدن چنین خبری دور از تصور وانتظارنبود ونیست. امتیازگیران و گرداننده گان حکومتهای خائن، دست نشانده وپوشالی از جمله مافیایی که اشرف غنی گردآورده است، چنان لگام گسیخته برجان و مال و ناموس مردم تاخته و آزارها رسانیده اند که من و مایی با آن آزارها زیسته وشب را به یاد آزار دیده گان به سحر برده، به قدر کافی رنج نویس  و درد سرا شده ایم. شنیدن چنین خبرها به دامنۀ نفرت واندیشیدن به نیازگم شدن روی این دارودسته های فاقد احساس انسانی و بی اعتنا به حد اقل وظایفی که در محافظت حتا انسان معیوب و معلول دارند، می انجامد.                                     ***

یادآوری: عکس از متن انگلیسی گزارش  Human Rights Watch گرفته شده است. برای مراجعه به این منابع: https://www.hrw.org/video-photos/video/2020/04/27/afghanistan-women-disabilities-face-systemic-abuse.

 

.................................................................

محمد عارف منصوری

 

چرا از گذشته عبرت  نمى گيريم ؟

 

سقوط حكومت داكتر نجيب، از اقدام قومگرايانه و تعصب آلودى آغاز شد كه بقول فريد مزدك از اعضاى رهبرى حزب وطن، نجيب مى خواست يك جنرال پشتون را روى سينه اقوام غير پشتون بنشاند و توسط جمعه اسك، شمال را كه آبستن بحران بود، مهار كند. اما علاوه بر آن كه مهار نشد. وخامت روزافزون وضعيت، منجر به سقوط رژيم و برچيده شدن حاكميت چهارده ساله چپ در افغانستان گرديد.

حالا نيز اشرف غنى احمدزى، سلاله نجيب احمدزى، يكى ديگر از هم قبيله هايش را بنام جنرال ولى احمدزى قوماندان قول اردوى ٢٠٩ شاهين در شمال تؤظيف نموده تا زهر چشمى باشد به سه محورقدرت محلى يعنى جنرال عبدالرشيد دوستم، استاد عطاء محمد نور و حاجى محمد محقق كه هر يكى از نفوذ گسترده ىدرشمال برخوردارند.

بى ترديد اين گونه اقدامات قومگرايانه، آن هم در آستانه خروج احتمالى سربازان خارجى و ورود احتمالى طالبان در ساختار قدرت كه امكان بروز مجدد تقابل هاى قومى و استخوان شكنى هاى دهه نود را بعيد نمى نماياند، نه تنها به ضرر حاكميت نيمبند و فاقد مشروعيت ارگ است بلكه هرگز با منافع و مصالح كل افغانستان مطابقت ندارد.

شايد غنى چنين محاسبه نموده باشد كه جنرال دوستم مهره ى منزوى صحنه سياسى افغانستان است كه ديگر توان مانور هاى قبلى را ندارد و خطرى از ناحيه وى متصور نيست. اما تاريخ نشان داده كه بزرگترين بحرانات سياسى و اجتماعى از جرقه ى حوادث كوچكى مشتعل گرديده.

همان طور كه زوال حكومت كمونيستى از اختلاف درون حزبى و سركشى و بغاوت جنرال مومن اندرابى كه خود عضو حزب وطن بود، آغاز و دامنه ى آن با مخالفت هاى ديگران وسعت پيدا كرد تا منجر به دو پارچگى رهبرى حزب و دولت و فروپاشى كامل آن شد.

نمي دانم چرا سياستمردان بى درايت و بى كفايت افغانستان هيچ گاهى از گذر زمان و وقايع تلخ آن نمى آموزند و عبرت نمى گيرند.

..........................................

نصیر مهرین

چهره ی کمک و برادری

با تروریست ها عیانتر می شود

از قراین لشکر کشی هایی حکومت پاکستان که از دوماه به این سو علیه طالبان پاکستانی در پیش گرفته است، از دیدارهای ابلاغ نشده ی مقامات پاکستان و افغانستان، هجوم بخش وسیعی از تروریست ها از وزیرستان به سوی افغانستان، عیانترشدن آرزوهای جفا آمیز وضد مردمی رئیس جمهورکرزی ،که برای بازگشت طالبان دارد ( نه وفا به عهد وسوگند به قانون اساسی و نظامی که در رأس آن قرارگرفت) ، فرستادن پیام های علنی برای گروه جنایتکاری که هر روز دهشت و وحشت می آفریند، مانع شدن سهمگیری سلاح ثقیل علیه عملیات جمعی تروریست ها، آزاد نمودن تروریست ها از زندان ها وانکار از نقش تروریستی دگر باره ی آن ها، همه وهمه، از ایجاد فضایی حاکی است که کرزی و گروه ارگ نشین وی در واپسین ایام نکبت بارحکومت خویش ، خدمت به تروریسم را عیانتر می نمایند.

سوکمندانه نبود جنبش گسترده ومؤثر ضدتروریستی، که در برابر چنین خیانتی ایجاد مانع کند، فریبکاری قدرت های بزرگ و دروغ بودن مبارزه ی ضد تروریسمی که مردمان رنجدیده ی جوامع مانند افغانستان را تهدید می کند، دیدارها وعهد وپیمان هایی که در خفا با تروریست ها می بندند، همنوایی بیشتر وعمیق تر قدرت خواهان متقلب با تروریست ها و موجودیت اشخاص ونهاد های شبیه طالبان در جامعه؛ فضای پرمخاطره تری را در چشم انداز قرار می دهد. فضایی که می گوید: زندگی زنان ومردان، کودکان وشاگردان مکاتب ودانشگاهیان، مدافعین آزادی بیان، مدنی اندیشان، مدافعین رعایت کرامت انسانی، ومخالف اعمال اپارتاید اجتماعی وجنسی وملیون ها انسانی را که چند دهه است بار رنج و درد را بر شانه دارند، بازگشت وحشت آمیز ترین دست پرورده گان بن لادنی تهدید می کند.

سخنانی را که دیروزحامد کرزی بر زبان آورد، بوی عیانترشدن خدمت به طالبان و رشد خطری را می دهد. حامد کرزی با وجود جنایت های که طالبان انجام داده است، وهر روز سیر فزاینده یافته، به برادری محکم تر با آن ها اصرار ورزید. در کمال دیده درایی نقش تروریست هایی را که از زندان ها آزاد کرده بود، انکار کرد.

 

جدی گرفتن این خطر ومقابله با آن، مستلزم گسست از بی تفاوتی ،هماهنگی تحرکات پراگنده، سمت وسو یافتن فعال وهماهنگ آن علیه جهالت اندیشی هایی است که از دل خویش، تبهکاری ونابودی انسان و آرزو های انسانی را باز تولید می کند.

..........................................

محمد حیدر اختر

کودتای ننگین هفت ثور

 به روز پنجشنبه هفتم ثور ( 1357)، خلقی ها وپرچمی ها علیه حکومت محمد داود خان کودتا کردند. آمادگی کودتا را از وقتی گرفته بودند که داودخان از تکیۀ بیشتر به اتحاد شوروی خود را کنار کشید وبا کشورهای عربی و ایران و روابط اقتصادی را روی دست گرفت. معلوم بود که امریکا هم خوش بود. قتل میر اکبر خیبر، مراسم دفن او وسخنرانی های سیاسی سبب شد که داود خان امر توقیف تعدادی از رهبران خلق وپرچم را بدهد. در آن وقت به خواهش شوروی و ضرورت کودتا هر دو جناح وابسته به شوروی وحد ت کرده بودند.

بلی آن ها کودتا کردند. از همان روز فجایع، جنایات ومردم آزاری تمام افغانستان را فرا گرفت. ملیون ها انسان آسیب دیدند. در اول وبرای چند ماه هر دو جناح در شکنجه واعدام ده ها هزار انسان سهم مشترک داشتند. بعدا خلقی های بی سواد، به همکاری دستگاهٔ جاسوسی " اکسا" تعداد زیادی را زندانی و یا به قتل رسانیدند. پرچمی ها از جنایات مشترک خودشان با خلقی ها چیزی نمی گویند. پرچمی ها که لفاظ وحیله گر تر ومنافقتر ازخلقی ها استند، جنایات زمان حکومت مشترک را به حفیظ الله امین ( خونخوار جاهل ) ارتباط می دهند. ولی وقتی که خودشان به وسیلۀ تجاوز شوروی قدرت را گرفتند، خاد دستگاه شکنجه وجاسوسی را به جای اکسا به کار انداختند. در وقت حکومت پرچمی ها خلقی های جنایتکار هم مشارکت داشتند. غیر از چند نفر آن ها . دروقت پرچمی ها چیزی که بسیارتر دامنه یافت، همان جنگ وبمبارد قوای شوروی و افغانستانی بود . قصبات ودهات ، شهرها ویران گردیدند. مهاجرت بیشتر شد. ملیون ها انسان سرگردان شدند.

بلی، کودتای سیاه روز هفتم ثور، یک فاجعه بود. مگر فاجعه آفرین ها که تعدادی با بدنامی مرده ویا کشته شده اند، تعدادی از آن ها با بی حیایی ، با پر رویی به لجبازی پرداخته حاضر نمی شوند که جنایات خود را قبول کنند. این عدم قبولی معلوم می کند که جهالت وو خونریزی های زیادی را مرتکب شده اند.

کار دیگر جانیان قاتل و وطنفروش خلقی – پرچمی، این است که دورۀ بعد از سقوط  خود را از قدرت یا دوره حکومت جنگی مجاهدین را به رخ می کشند. وبه گفتۀ مردم " غت مغتولی " می کنند. هرکس که از تأثیر جنگ های مجاهدین انکار کند، دل خلق خدا را آزار می دهد که آزار دیده اند. مگر جنگ های مجاهدین قبلی جنایات، وطنفروشی خلقی پرچمی را  به هیچ صورت پت وپنهان ویا توجیه نمی کند. هرکدام آن ها تقصیر ومسوولیت خود را به گردن دارند. واین هم قابل تذکر است که جنرال های قاتل عضو "کی جی بی" وعضو خلق وپرچم، در جنگ های ویرانگر مجاهدین وبربریت زمان طالبان،هم مشارکت داشتند.

پیام ما در این روز به مردم شریف ما، ،به اولادها و نواسه های جنایتکاران خلقی وپرچمی این است که آن ها را خوب وخوبتر بشناسند. آن ها را محکوم کنند. آن ها باید محاکمه شوند. وقتی گروه خادیست از فیس بوک وانترنیت وخارج نشینی استفاده می کند و به دفاع دوران وحشت می پردازد، ویا رئیس جنایتکاران خاد، داکتر نجیب را ستایش وتوصیف می کند، در زخم های مردم مظلوم، به بیوه های آن دوران، به مادران داغدیده وبه یتیم ها نمک پاشیده وتوهین می کنند.

در این روز به خانواده های محترمی که شهید داده اند و ستم کشیده اند، همدردی خود را ابراز داشته  وبه روح شهدای پاک درود می فرستیم . هزاران نفرین به جانیان خلقی و پرچمی و خادیست ها.

...........................................

محمد طاهر  _   امریکا

جنبش زنان وطالبان

 

بخش ۲۰

 

محمد نادر خان و نهضت زنان

محمد نادر شاه با جلوس در تخت شاهی، اولین هدفش استحکام پایه های سلطنت و قدرت عام و تام خانواده در دولت بود. از اینرو مقام های کلیدی چون صدارت را به محمد هاشم خان، و حربیه را به شاه محمود خان سپرد. محمد عزیز خان، و شاه ولی خان را به سفارت های افغانی در جرمنی و لندن مقرر کرد. وزارت خارجه را به فیض محمد خان ذکریا عضو خانواده و مقام وزارت داخله را به یکی از خدمت گذاران پرو پا قرص خودش گل محمد خان مهمند که مثل برادر در خدمت  نادر شاه بود سپرد.

محمد نادر شاه، ارزش دین در تداوم، استحکام ، ثبات و حفظ پایه های سلطنت را در هند بریتانوی از انگلیس ها آموخت  و تجربه ای را که از سقوط دولت امان الله خان گرفت، برای اداره سلطنتش نیاز به رهبران دینی و علمای مذهبی داشت. از اینرو فضل عمر مجددی را به حیث وزیر عدليه و محمد صادق مجددی را سفیر مصر مقرر کرد. و با تاسیس مدارس فقهی مانند دارالعلوم، مدرسه حفاظ، و جمعیت العلما در کابل، نجم المدارس در ننگرهار، مدرسه محمدیه در قندهار، دارالعلوم در هرات ، میمنه و اندخوی، عده ای از عالمان دینی را شامل حکومت ساخت تا به تبلیغات دینی و مذهبی به پردازند. این مدارس دینی- مذهبی و جمعیت العلما ها  سالهاست که در تقویت و انجام وظیفه به دولت های پسا نادر شاه به تربیت ملا و طالب برای ذهن شویی مردم ادامه می دهند

نادر شاه برای تداوم و نگهداری دولت ، تصفیه حساب با مخالفین را نخست با اعدام امیر حبیب الله کلکانی و یاران نزدیک او شروع  و با سرکوبی قیام های کوهدامن توسط قوای قومی سمت جنوبی که زنان کوهدامن را به حیث « غنیمت جنگی» بردند و منطقه را به آتش کشیدند آغاز کرد . محمود سامی را به جرم خیانت  اعدام و محمد ولی خان را نخست حبس و بعد اعدام نمود. خانواده بزرگ شاه آغا سی خیل را به جلال آباد تبعید کرد و بعد در کابل خواسته زیر نظارت گرفت. غلام نبی خان چرخی را به اتهام فعالیت علیه دولت اعدام کرد. خانواده های زندانیان و اعدام شده گان را که شامل زنان و اطفال می شدند به زندان انداخت و اموال شان را ضبط و مصادره نمود. جوانان  فامیل های مخالف دولت را از مکاتب و کار اخراج و محروم ساخت. قیام قبایل ناراضی پکتیا را که حکومت به خواست های شان رسیدگی نکرده بود، با طلب کمک از قوای نظامی هند بریتانوی سرکوب نمود.

محمد نادر شاه  وقتی از تصفیه حساب با مخالفین و سرکوب قیام ها بطور موقت آرامش خاطر یافت، به اجرای وظایف عمده ای حکومت پرداخت. قدم نخستی که برای به حرکت درآوردن چرخهای اداری حکومت برداشت «خط مشی دولت» را که طی ده فقره اعلام کرد. اداره امور مملکت را بر اساس احکام دین اسلام و مذهب حنفی قایم و دایم ساخت. شعبه را بنام احتساب که طور منظم احکام دین را بر مردم تحمیل نماید تاسیس نمود. حقوق اهالی را موافق به احکام دین، بدون در نظر داشت قومیت و نژاد مساوی دانست. حجاب را مطابق شریعت در افغانستان قایم ساخت. رشوه را منع، نوشیدن و فروش شراب را تحریم نمود. تاسیس مکتب حربیه و تجهیز قوای مسلح را ضروری به شمار آورد. سپردن کار را به اهل کار  وعده داد. ترمیم تلفن ، تلگراف پوسته ، مالیات و گمرکات، قایم کردن مناسبات تجارتی را با دول خارجی، بکار انداختن معادن ، آبیاری را با وسایل جدید، و خط راه آهن را در فقرات جداگانه خط مشی حکومت وعده کرد. در فقره هشت، موضوع علم و فن ( معارف) را به تاسیس شورای ملی موکول کرد. تشکیل شورای ملی، تعیین صدراعظم و کابینه، را در آینده نزدیک نوید داد.

این خط مشی دولت دست رهبران مذهبی و علمای دینی را در قدرت قضایی کشور کاملا آزاد گذاشت ، چشم و گوش محتسب ها را فعال ساخت. حقوق مدنی مردم را سلب و زنان را در خانه اسیر و پوشیدن روپوش (حجاب  یا چادری) را بنابر تعبیر شرعی اجباری ساخت. صلاحیت گشایش درب مکاتب را به فیصله شورا ملی واگذار کرد.

شورای ملی در حقیقت بخاطر مطیع ساختن سران قبایل و شخصیت های با نفوذ محلی و قومی بود. محمد نادر شاه، به عده ای از ریش سفیدان قوم، شخصیت های با نفوذ محل و سران قبایل از ولایت کابل ، مرکز ولایات و محلات دیگر افغانستان ، مقام وکیل و حیثیت سناتور بخشید و در مکان بنام « شورا یا پارلمان » که در ظاهر محل اشتراک نماینده های مردم برای تدوین قانون نامیده شد سرگرم ساخت. تا از شهر، محلات و مردم شان دور باشند. در واقع شورا زندانی بود که اعضایش تحت نظر ضبط احوالات دولت قرار داشتند

طبق خط مشی دولت، صدراعظم و اعضای کابینه بعد از منظوری شاه، رسما معرفی گردیدند. محمد هاشم خان صدراعظم، با دعوت حدود دو صد نفر مامورین عالی رتبه دولت، و سه صد شخصیت مخلص و مطلوب سلطنت مجلسی را بنام «لویه جرگه» در کابل دایر نمود. جرگه به سلطنت محمد نادر شاه مُهر مشروعیت گذاشت. از جمع پنج صد و چند عضو مجلس، حدود  ۱۱۰ نفر بحیث اعضای شورای ملی انتخاب شدند. در اولین جلسه شورا در سرطان ۱۳۱۰ شمسی، مسوده ای قانون اساسی ترتیب گردید. در عقرب ۱۳۱۰ شمسی جلسه ای در قصر دلگشا ارگ با حضور ۲۷ عضو انتصابی مجلس اعیان و ۳۷ نفر مخلصین شاه، مسوده ای قانون اساسی بنام « اصول اساسی دولت علیه افغانستان» تصویب شد.

در بخش کلیات این «اصول اساسی ... »، دین مردم افغانستان اسلام و مذهب رسمی حنفی درج گردید . کابل پایتخت و بیرق سه رنگ سیاه و سرخ و سبز با خوشه گندم و محراب و منبر در وسط آن، بیرق رسمی افغانستان شد. محمد نادر شاه، را پادشاه صحیح و لایق مملکت قابل تقدیر و احترام معرفی و انتقال سلطنت به خاندان ( اولاد ذکور کبیر و برادر) پادشاه ارثی گردید. پادشاه افغانستان بایست مسلمان و حنفی مذهب باشد را در قانون مسجل ساخت. تمام تبعه افغانستان مطابق اصولا ت سیاسی دولت متبوعه، مالک حقوق مشروعه آزادی شدند. بر مناسبات سیاسی و اقتصادی با دول خارجی تاکید صورت گرفت. به اهلیت و قابلیت  افراد در استخدام حکام و مامورین حکومت در ادارات محلی و ولایات، اهمیت داده شد. ضبط املاک و اموال اهالی به استثنای آنهای که در خارج مملکت میباشند و بر علیه حکومت افغانستان تحریکات و نشرات نمایند، ممنوع گردید . نشر اخبار و مطبوعات داخلی در انحصار دولت درآمد و پخش جراید و اخبار خارجی که بر ضد سیاست حکومت و خلاف مذهب افغانستان نشرات نداشتند، آزاد شد. تعلیم ابتدایی برای اطفال تبعه افغانستان واجب و حتمی گردید. شکنجه و دیگر انواع زجر خارج از شرع شریف و اصول نامه های دولت تماما موقوف گردید. تدریس علوم اسلامیه آزاد شد.

در بخش تشکیلات و وظایف در « اصول اساسی... »، تشکیلات عسکری ، اداره ولایات ، توسعه مخابرات ، پُست و ترانسپورت، وضع مالیات و تنظیم امور گمرکات، مسایل انکشاف زراعت، صنعت، آبیاری و راه آهن،  تشکیلات مجلس ، طرز انتخاب و وظایف وکلاء، حقوق و مسئولیت وزرا، حقوق مامورین، امور مالیه... که شامل ۹۹ ماده با ضمایم ۱۱۰ ماده را در بر گرفت، با مُهر مقام سلطنت بتاریخ ۸ عقرب ۱۳۱۰شمسی مطابق جمادی الثانی ۱۳۵۰ قمری، بنام « اصول اساسی دولت علیه افغانستان» نافذ گردید. این دومین قانون اساسی کشور بعد از قانون اساسی دولت امانی « نظامنامه اساسی دولت علیه افغانستان» محسوب می شود، که تا سال ۱۳۴۳ شمسی پا برجا ماند.

دومین قانون اساسی افغانستان، مانند تناب در گردن مردم حلقه شد. درج  « اصولا ت سیاسی دولت » در ماده  ۱۰ حقوق عمومیه تبعه افغانستان «کافه تبعه افغانستان در امور دینی و مذهبی و اصولا ت سیاسی دولت متبوعه خود مکلف و مقید بوده آزادی حقوق مشروعه خود را مالک هستند»، در حقیقت اخطاريه محمد نادر شاه را در یکی از محافل در ارگ که گفته بود « حکومت موجوده نخواهد گذاشت مانند دوره امان الله خان هر کس بتواند در سیاست حرف بزند بیان میدارد که حق آزادی بیان، مطبوعات و ابراز نظر در مورد دولت را برای تمام اتباع افغانستان سلب کرد.

 در تقرر و استخدام مردان خاندان سلطنتی، فامیل ها و مخلصین سلطنت در ادارات دولتی اهلیت و قابلیت در نظر نبود. زنان افغانستان به شمول زنان ، دربار و کارمندان بلند پایه دولت که دارای اهلیت و قابلیت تقرر را هم دارا بودند، نه تنها در ادارات دولتی شامل کار و وظیفه گردیدند، بلکه با جبری ساختن چادری در خانه اسیر و از هر نوع کار در بیرون محروم شدند.

 قدرتمندان دولتی و متنفذان محلی در ضبط املاک و اموال مردم دست دراز داشتند. یکی از نمونه های که  در کتاب «افغانستان در مسیر تاریخ»  نقل شده است، سربلند خان جاجی از خوانین پاکتیا،  خانه عبدالرحمن خان کوهستانی را تملّک کرده بود و در جواب فرمان شاه نوشته بود که « هر وقت اعلیحضرت ارگ را  به صاحبش مسترد کرد من خانه عبدالرحمن خان کوهستانی را به صاحبش میدهم».

 اطفال تمام اتباع افغانستان، برای چندین سال از تعلیم ابتدایی نسبت بسته ماندن مکاتب محروم گردیدند و با فعال شدن دانشکده ها، تعلیم ابتدایی برای همه اتباع افغانستان حتمی نبود. پسران شامل مکتب گردیدند و دختران از تعلیم باز نگاهداشته شدند. حتی ده دختر مشغول تحصیل در ترکیه را هم به افغانستان احضار کردند.

بعد از انفاذ « قانون اساسی »، صد ها فرد بیگناه سالیان درازی را در زندان های ارگ، سرای موتی، دهمزنگ ، کو توالی، با زجر و شکنجه ای طاقت فرسای بدون تحقیق سپری کردند. بعضی از آنها در محبس جان دادند. برای معلومات بیشتر در مورد نام افراد ، انواع شکنجه و زندانها به بخش زندان های سیاسی « افغانستان در مسیر تاریخ» در جلد دوم تالیف میر غلام محمد غبار مراجعه کنید.

وکلاء شورا ناگزیر بودند که از خواستهای سلطنت اطاعت نمایند و آزادی اظهار نظر نداشتند. اعضای مجلس اعیان انتصابی و تحت اراده شاه بودند. شاه تصمیم گیر نهایی هر مصوبه ای شورا بود . «قانون اساسی» در ظاهر نظام شاهی مشروطه را روی کاغذ بیان می کرد در حالیکه نظام شاهی مطلقه در افغانستان اعمال می گردید. محمد نادر شاه با تطبیق شیوه ای استبدادی مانند امیر عبدالرحمن خان با تمرکز قدرت به یک دست،  عدم اعتماد بر دیگران،  اتکا به قوه نظامی، شدت عمل و استبداد فردی، سرزنش جابرانه مخالفان، قتل و قتال و  استخبارات  بسیار شدید ، بر اهالی کشور سلطنت می کرد.

 دولت شاهی افغانستان از آگاهی و دانش مردم در هراس بود. سلطنت معتقد بود که «معارف مشروطه می زاید و مشروطه، مطلق العنانی شاه را به خطر مواجه می سازد و قدرت خانواده سلطنتی تضعیف می گردد. با انفاذ «قانون اساسی» و «خط مشی حکومت»، محدودیت های که بر اتباع کشور بخصوص زنان تحمیل گردید چرخ حرکت پیشرفت افغانستان به عقب برگشت. مطلق العنانی  سبب تحرک نهضت های روشنفکری گردید که منجر به نابودی محمد نادر شاه شد.

حاکمیت هاشم خانی، سلطنت محمد ظاهر شاه و نهضت زنان افغانستان را در بخش بعدی دنبال کنید. ادامه دارد.

منابع :

افغانستان در مسیر تاریخ ( م. غ . م . غبار) جلد دوم، زنان افغان زیر فشار ...( دکتر سید . ع . کاظم)، تحلیل واقعات سیاسی افغانستان ( ع. ح. مبارز) ، افغانستان در پنج قرن اخیر( م. ص. فرهنگ)، از لابلای اسناد آرشیو انگلستان ( دکتر عبدالرحمن زمانی) .

.......................................................................................................................

Druckversion | Sitemap
استفاده از مطالب رنگین با ذکر ماخذ آزاد است © Rangin